Na festiwalu w Busku w hołdzie Krystynie Jamroz wybrzmiało Requiem Verdiego

Requiem to jedno z najpiękniejszych i najczęściej grywanych dzieł Verdiego. Przepełnione boleścią, pełne emocji, poruszającej muzyki zachwyca i wzrusza słuchaczy. Tak było w środowy wieczór w kościele pod wezwaniem świętego Brata Alberta w Busku-Zdroju. Prowadzący orkiestrę Filharmonii Świętokrzyskiej Jacek Rogala do wykonania partii śpiewanych zaprosił solistów: Iwonę Sochę, Roksanę Wardengę, Tomasza Kuka i i Roberta Gierlacha oraz potężny, czterogłosowy chór Filharmoników Katowickich. Im wszystkim zawdzięczamy możliwość przeżycia tak głębokich emocji. Verdi napisał Requiem po stracie przyjaciela, jego kunszt sprawił, że odczuwana przez każdego w podobnej sytuacji rozpacz, przybrała tak wysublimowaną formę.

Utwór składa się z 7 części, ale powtarza się w nim motyw Dies irae, czyli Dnia Gniewu mówiący o nieuchronności śmierci. Te straszne, pełne napięcia sceny przeplatają się z liryzmem, uspokojeniem i nadzieją. Wraz z muzyką wędrujemy od obrazów sądu ostatecznego po fanfary obwieszczające nadejście Pana i i wizję światła wiecznego, ostatnia część Requiem brzmi jak kojąca modlitwa.

Środowe wykonanie mszy żałobnej zostało wzbogacone przez niezwykłe, naturalne efekty. Nad Buskiem rozszalała się burza, błyskawice rozświetlały niebo a potężne grzmoty słychać było w kościele. Może nie dokładnie w czasie wykonywanie Dies irae, ale tuż obok, lirycznym partiom towarzyszył pogłos, jakby Dzień Gniewu nie odszedł całkiem.

Wykonanie Requiem zostało przyjęte owacyjnie. Krystyna Kuźniak, córka patronki festiwalu, której dedykowano ten utwór nie kryła wzruszenie i podziwu dla kunsztu wykonawców.

Zobacz pełny program festiwalu: